Փիքասսոյի զաւակները/Дети Пикассо․ խումբը ստեղծուել է 1997-ին՝ ռոքի եւ ֆոլք երաժշտութեան ոլորտում փորձերի արդիւնքում՝ Գայա եւ Կարէն Յարութիւնեանների կողմից: 2002-ին խումբը ելոյթ ունեցաւ «Սիրին» կանացի երգի փառատօնում ու «Нашествие» («Գրոհում») ռոք փառատօնում եւ հեռարձակուեց «Наше радио»ի (Մեր ռատիօ) եթերով: Խումբը ճանաչուել է իբրեւ «2002-ի լաւագոյն նոր խումբ»։ 2000-ականների ընթացքում խումբը ձայնագրել է մի քանի ալպոմներ տարբեր ոճերում՝ ռուսերէն եւ հայերէն։ 2007-ին խումբը Մոսկուայից տեղափոխուեց Պուտափեշտ, որտեղ ստեղծագործում են նորովի, ինչի արդիւնքում «Picasso Children»ը վերածուել է ժամանակակից արեւելաեւրոպական երաժշտութեան հզօր ոճի կրող։ Այնտեղ նրանք թողարկեցին մի քանի ալպոմներ։ «Ժամանակակից ընդյատակեայ մշակոյթը մեր իսկական ժամանակակից արուեստն է, որը կայ այստեղ եւ հիմա: Պետութիւնը աջակցում է բառացի իմաստով՝ ոչ խօսքով, ոչ էլ յանուն ինչ-որ ձեւականութեան»,- ասել է Գայան։
Եուրի Կասպարեան
1980-ականներին «Կինօ» խմբի կիթառահար էր։ 1983-ին խմբի հիմնադիր եւ մենակատար Վիկտոր Ցոյը Կասպարեանին հրաւիրեց խումբ, իսկ մի քանի տարի անց Եուրին դարձաւ խմբի երաժշտական առաջատարը։ Ըստ Ցոյի կենսագրի՝ «Հենց Եուրիի ինքնատիպ նուագը մեծ մասամբ բնորոշեց 80-ականների վերջի դասական «Կինոյի» դէմքը, ու ինչպէս եւ ինքը՝ Կասպարեանը, դարձաւ խմբի երաժշտական ոճի մարմնացումը։ … Կասպարեանը հիմա էլ համարւում է Ռուսաստանի լաւագոյն կիթառահարներից մէկը ու, թերեւս, ամենաճանաչելին»։ 1990-ականներին սկսեց ձայնագրել ինտելեկտուալ, առաջադէմ երաժշտութիւն։ Նա այժմ էլ գործակցում է ռուսաստանեան ռոք երաժիշտների հետ։
Ստաս Նամին (Անաստաս Ալեքսէյի Միկոյեան)
Հայրը՝ Ալեքսէյ Անաստասի Միկոյեանը, ռազմական օդաչու էր։ Մայրը՝ Նամի Արտեմի Միկոյեան (Յարութիւնովա), երաժիշտ, արուեստաբան, գրող: Հենց նրա անունն էր Ստասը վերցրել որպէս ստեղծագործական ծածկանուն։ Անաստաս Միկոյեանը (Ստաս Նամին) անուանակոչուել է 1923-76-ի ԽՍՀՄ յայտնի քաղաքական գործիչ Անաստաս Իւանի Միկոյեանի՝ հայրական պապի անունով։ Նամին խորհրդային ռոք-մշակոյթի հիմնադիրներից մէկն է, նաեւ առասպելական «Ծաղիկներ» խմբի հիմնադիրը, ով իր գրեթէ յիսունամեայ գործունէութեան ընթացքում վաճառել է աւելի քան 60 միլիոն ձայնապնակ ԽՍՀՄում։ Կազմակերպել է Ռուսաստանում առաջին անկախ արտադրական SNC կեդրոնը, որտեղից դուրս են եկել ռուսական աստղերից շատերը, որոնցից մէկն էլ Նամինի ստեղծած «Gorky Park» խումբն էր։ Երկրում առաջին փոփ եւ ռոք-փառատօների կազմակերպիչն է։ Ստեղծել է ձայնագրական ընկերութիւն, ռատիոկայան, հեռուստաընկերութիւն, համերգային գործակալութիւն, գեղարուեստական ձեւաւորման գրասենեակ եւն., որոնք, դարձել են ռուսական շոու-պիզնեսի սկիզբը։ Կազմակերպել է առաջին ոչ-պետական սիմֆոնիկ նուագախումբը եւ երկրում առաջին միւզիքըլ թատրոնը։ 1969-ի վերջում, Վուդստոկի առասպելական փառատօնից տպաւորուած, նա ստեղծում է «Ծաղիկներ» նոր խումբը, որը հետագայում դառնում է ազգային (սովետական ապա ռուսական) առաջին խումբը եւ փաստօրէն երկրի զանգուածային մշակոյթում դնում է ռոք-շարժման սկիզբ։
Որպէս թատերական բեմադրիչ ու արտադրիչ Նամինը իր 1999-ին ստեղծած թատրոնում զբաղւում է ներկայացումների բեմադրութեամբ, որոնցից առաջիններն էին ամերիկեան հանրահռչակ «Hair» միւզիքըլը եւ «Jesus Christ Sperstar» ռոք-օփերան. երկուսն էլ արդէն երկու տասնամեակ բեմահարթակից չեն իջնում։ Նա հեղինակել է նաեւ փաստագրական ֆիլմեր, որոնցից ամենայայտնին է «Древние храмы Армении» (Հայաստանի հին վանքերը):
2020-ի Արցախեան պատերազմի ժամանակ նա աջակցել է հայ ժողովրդին, եւ նաեւ հանդէս եկել հրապարակային յայտարարութիւններով եւ հարցազրոյցներով։
