ՄԱՅՐ ՍԱՀԱԿԵԱՆԻՆ

Ազնուածոր խորհուրդ ես դու աչքերուս, ծիրանազգեստ հայուհի

Ու փարոս ես լուսարձակ, ուսումնատենչ հայու սրտէն վառուած կանթեղ անցեալի,

Անեղծ հուր ես, ծնունդ առած հայ հաւատքէն, մեսրոպատառ մեր բարբառէն սիրական,

Հայու հոգի, Սփիւռքի փառք, Սահակի թոռ՝ մեր տաճարն ես դպրութեան:

Աղջամուղջի անհուն խաւերն փարատեցիր ծնունդովդ,

Ուսումնազուրկ մատղաշ կեանքերն ազատեցիր անդունդէն,

Կորած հայուն, դուն յոյսի ծիլ մ’աւելցուցիր արարքովդ

Կոյս ձեռքերդ լոյս տիտաններ դուրս հանեցին խաւարէն։

Ու քալեցիր, հայոց աղջիկ, քայլերովդ վիթխարի,

Ուղիներէ զգլխիչ, կոհակներու ու բոցերու ընդմէջէն,

Հզօր կամքովդ, հասար փառքին վեհանիստ, դափնիներու մայիսի,

Մշտադալար մայրիներու կամարին տակ հարազատ ու լուսեղէն։

Ասպնջական ափերուն այս փիւնիկեան, շունչերու տակ հարազատ,

Որպէս ասպար զինուած յոյսովդ ու խօսքերովդ մայրական,

Կը քալենք մենք՝ զաւակներդ, սրտերնուս մէջ Էջմիածին, Արարատ,

Վառ պահելով ջաըդ ահեղ, ջահդ սիրոյ, աշխատանքի, գիտութեան։

Փառք արեւուդ շողառատ, ու անուանդ վեհափառ, Մայր Սահակեան:

ՍԱՄՈՒԷԼ ՍԱՐԳԻՍԵԱՆ

Մայիս, 1963