ՈՒՐ ԷՐ, ԹԷ…

Հոգիս հանգիստ լինէր,

Տունս սարում լինէր,

Խմածս թէյ լինէր,

Թէը ուրցով լինէր:

Քամին դուռս բացէր,

Շեմին հայրս կանգնէր,

Բահը պատին հենէր,

Ժպտալով ներս մտնէր:

Տատս լաւաշ թխէր,

Պապս գաղթից պատմէր,

Մայրս սեղան գցէր,

Հաց ու պանիր դնէր:

Հացը հանգիստ ուտուէր.

Սոված մարդ չլինէր:

Խիղճս մաքուր լինէր,

Երգս խրոխտ երգուէր:

Երկիրս շէն լինէր,

Որդին կողքին լինէր,

Թուանքն ուսին գցէր,

Ուրախ որսի ելնէր:

Երամս տուն դառնար,

Յաւէտ տանը կենար,

Այգուս շիւը ծաղկէր,

Բերք ու բարիք դառնար:

ՄԱՐԻԱՄ ԽՈՐՇՈՒՏԵԱՆ

(Երեւան)