Կ’ըսուի, թէ նուիրուածութիւնը եւ յանդգնութիւնը մամուլի աշխատակիցի մը կարեւորագոյն արժանիքներէն են, առանց որոնց դժուար թէ ոեւէ մարդ կարողանայ գոյատեւել այս դադար չճանչցող ոլորտին մէջ: Իսկ երբ կը խօսինք մամլոյ նուիրեալներու մասին, ապա «Արարատ» օրաթերթի անցեալն ու ներկան հարուստ են նմանօրինակ մտաւորականներով, հասարակական գործիչներով, խմբագիրներով, լրագրողներով եւ աշխատակիցներով, որոնց շարքերուն շնորհիւ ահաւասիկ 87 տարիէ կը գոյատեւէ սփիռքահայ մամուլի այս ամրոցը: Դաժան օրերուն այդ նուիրեալներէն շատեր նոյնիսկ իրենց կեանքը վտանգած են յանուն «Արարատի վաղուայ թիւը» առաւօտ կանուխ ընթերցողներուն հասցնելու յանձնառութեան:
Հետեւաբար, «Արարատ»-ի հիմնադրութեան տօնը նաեւ բոլոր անոնց տօնն է, որոնք իրենց աւանդը ձգած են այս խմբագրատան մէջ: Երախտագիտութեան բուռն զգացումներով կը յիշենք ու կը մեծարենք «Արարատ»-ի՝ մեր աշխարհէն հեռացած խմբագիրները, վարչական պատասխանատուները, լրագրողները, յօդուածագիրները, սրբագրողները, գրաշարները, ցրուիչներն ու պաշտօնեաները, վստահեցնելով որ անոնց ջանքերը ի դերեւ չելան եւ «Արարատ» այսօր տակաւին կայ նաեւ անոնց շնորհիւ: Թող այդ նուիրեալներուն յիշատակը միշտ վառ մնայ:
Վերջապէս, խորին շնորհակալութեան խօսքերով կը գնահատենք թերթի մերօրեայ գործող եւ նախկին աշխատակիցներուն ներդրումը: Սիրելիներ, դուք ձեր ճակտի քրտինքով, պաատասխանատուութեան վեհ ոգիով եւ ստեղծագործ մտածելակերպով վառ կը պահէք մամլոյ այս օճախը, այնպիսի ժամանակաշրջանի մէջ, ուր ընդհանրապէս վտանգուած է մամուլի գոյութիւնը:
