Եւ Փարամազն աւասիկ, սուրբ սրբութիւնը հերոս,
Որ Յիսուսի ճամբուն վրայ, վըկաներու խումբին մէջ
Քրիստոսութեամբ մը անզոյգ, հետ իր խաչին բարբարոս՝
Կ’ուզէ որ տան իր ուսին Քըսանին բեռն ալ անվերջ…:
Օ՜, Փարամազն աւասիկ, արփամիւռոն մարտիրոս,
Որ լուսընկայ մը ճակտին ու հրդեհ մ’իր հոգւոյն մէջ
Եւ իր շուրջը առկախուած քըսան աստղեր՝ վրիժահոս
Կառափնատին անտառին մէջ կը շողայ փողփողէջ…։
Արդ Փարամազն աւասիկ, ամպահանդերձ ուրուական,
Ցեղին Գանկին շանթազարդ՝ ամպիոնին մէջ լուսակերտ,
Սուրբ Քսանին հետ կ’երգէ կարմիր խմբերգն Հայկազեան։
Եւ աւասիկ, աւասիկ խըմբերգին ձայնը ուժով
Կը բանայ դուռը սըրտիս ու մըրափող սիրագէտ
Ասպետն ոտքի հանելով կը զինէ զայն վըրէժով։
ՆՇԱՆ ՊԷՇԻԿԹԱՇԼԵԱՆ
