Վարչապետ Նիկոլ Փաշինեան շնորհաւորական ուղերձ յղած է Հայաստանի Անկախութեան հռչակագրի ընդունման 34-րդ տարեդարձին առթիւ, որուն մէջ ըսուած է․
«Սիրելի ժողովուրդ, Հայաստանի Հանրապետութեան սիրելի քաղաքացիներ,
1990թ. Օգոստոսի 23-ին Խորհրդային Հայաստանի Գերագոյն Խորհուրդը ընդունեց Անկախութեան հռչակագիրը: Այս փաստաթղթով Հայաստանի ժողովուրդը ի լուր աշխարհի բարձրաձայնեց անկախ պետութիւն ունենալու իր ցանկութեան մասին եւ արձանագրեց իր կամքը:
Անկախութեան հռչակագրին յղումը հետագայում՝ 1995 թուականին, տեղ գտաւ եւ մինչեւ օրս առկայ է Հայաստանի Հանրապետութեան Սահմանադրութեան նախաբանում:
Բայց, ի հեճուկս ամենատարբեր մեկնաբանութիւնների, սա չի նշանակում, թէ Անկախութեան հռչակագրի ողջ բովանդակութիւնը ներառուած է ՀՀ Սահմանադրութեան մէջ եւ այս երկու փաստաթղթերի բովանդակութիւնը նոյնական են:
Դրա ամենավառ ապացոյցը Հռչակագրի 5-րդ յօդուածն է, որտեղ ասւում է. «Հայաստանի Հանրապետութիւնը իր անվտանգութիւնը եւ սահմանների անձեռնմխելիութիւնը ապահովելու նպատակով ստեղծում է Գերագոյն Խորհրդին ենթակայ սեփական զինուած ուժեր, ներքին զօրքեր, պետական եւ հասարակական անվտանգութեան մարմիններ»:
Չնայած Հռչակագրի նման ձեւակերպմանը, Հայաստանի Հանրապետութեան Սահմանադրութեամբ ՀՀ Զինուած ուժերը, Ոստիկանութեան զօրքերը, պետական եւ հասարակական անվտանգութեան մարմինները երկրի խորհրդարանին չեն ենթարկւում, այլ մինչեւ 2015թ. սահմանադրական փոփոխութիւնը ենթակայ են եղել երկրի Նախագահին, իսկ 2018թ. Ապրիլից յետոյ՝ Կառավարութեանը:
Սա ուղղակիօրէն եւ աներկբայ ի ցոյց է դնում, որ ՀՀ Սահմանադրութեան մէջ արտայայտուած են Անկախութեան Հռչակագրի միայն այն դրոյթները, որոնք արտայայտուած են ուղղակի, բառացի եւ տառացի եւ որեւէ այլ մեկնաբանութիւն պարզապէս պատեհ չէ:
Սիրելի ժողովուրդ, Հայաստանի Հանրապետութեան սիրելի քաղաքացիներ,
Անկախութիւնը, ինքնիշխանութիւնը, պետականութիւնը, մեր ինքնութեան եւ ինքնուրոյնութեան պահպանման անփոխարինելի հիմնարկներն են, եւ 1990թ․ Օգոստոսի 23-ին մենք այդ հիմնարկների եւ գաղափարաբանութեան հետ առնչուելու առաջին փորձը արեցինք՝ երկարատեւ դադարից յետոյ։ Անկախութեան ու պետականութեան մասին մեր բոլորիս՝ Հայաստանի Հանրապետութեան
քաղաքացիների պատկերացումները եւ ընկալումները այդ ժամանակներից ի վեր էականօրէն փոխուել են եւ ինձ համարձակութիւն կվերապահեմ պնդելու՝ դարձել աւելի խորը եւ համապարփակ:
Անկախությունը, պետականութիւնը, քաղաքացիութիւնը մտածողութեան բոլորովին ուրիշ բանաձեւեր են, բոլորովին ուրիշ հարթութիւններ եւ մենք ոտք ենք դնում այդ հարթութիւնների վրայ, որդեգրում ու զարգացնում ենք այդ բանաձեւերը՝ հէնց այսօր, հէնց հիմա:
Սիրելի ժողովուրդ, Հայաստանի Հանրապետութեան սիրելի քաղաքացիներ․ շնորհաւորում եմ բոլորիս Օգոստոսի 23-ի առիթով եւ բոլորիդ յղում վերջերս իմ գրած «Իրական Հայաստան՝ Հայաստանի Հանրապետութիւն» բանաստեղծութիւնը:
