Շատ բնական հետեւողականութեամբ մը, Դամասկոսի ու Հալէպի քոյր շրջաններէն ետք, սպասելի էր, որ Պէյրութի մէջ ալ ստեղծուէր Հ.Մ.Մ.ի սկաուտական շարժում։ Ինչպէս եղած էր Մայր միութեան հիմնադրութիւնը։ Արդարեւ, այդ օրերու շրջանի ղեկավար ընկերներու՝ Բիւզանդ Կիլիկեանի եւ Սեպուհ Եղիազարեանի նախաձեռնութեամբ, եւ իրենց ու նմաններուն հետեւողական ջանքերուն շնորհիւ կը յաջողուի կազմել, 1936-37 տարեշրջանին, Հ.Մ.Մ.-ի սկաուտական առաջին խումբը, խմբապետութեամբ ընկ. Յարութիւն Օհանեանի: Արտակարգ խանդավառութեամբ` պատանիներ եւ երիտասարդներ կը փութան արձանագրուիլ Հ.Մ.Մ.-ի սկաուտութեան, համախմբուիլ անոր դրօշին տակ եւ հպարտութեամբ կրել անոր տարազն ու կապել կարմիր-ճերմակ փողկապը։
Խմբապետ Յարութիւն Օհանեանի արտասահման մեկնումէն ետք զինք կը փոխարինէ Ընկ. Երուանդ Մուսխաճեան մինչեւ 1940 թ., երբ այդ ընկերը եւս, ուրիշ շատ Հ.Մ.Մ.ականներու կարգին, կը հայրենադարձուի: Ուստի, խմբապետի պաշտօնին կը հրաւիրուի Ընկ. Արամ Օհանեան, անմիջական օգնականներ ունենալով Կարապետ Պալըգճեանը, Յովհաննէս Ֆիրենկիւլեանը եւ Տիգրան Սարաֆեանը։
Մինչ այդ արդէն, Դամասկոսէն գալով, Պէյրութ հաստատուած էր վաստակաւոր սկաուտապետ ընկ. Վահան Մխիթարեանը: Վ. Մխիթարեան իր ունեցած փորձառութեամբ, մեծապէս օգտակար կ’ըլլայ սկաուտական շարժումի կազմակերպման եւ յառաջդիմութեան։
Հետագային, երբ Լիբանանի շատ մը շրջաններու մէջ Հ.Մ.Մ-ի սկաուտութիւնը իր մասնաճիւղերը ունեցաւ, Կեդրոնական վարչութեան որոշումով իրեն վստահուեցաւ Լիբանանի շրջանի ընդհանուր խմբապետի պաշտօնը։ Ան ձեռնհասօրէն վարեց իր պաշտօնը մինչեւ իր հանգստեան կոչուիլը՝ 1960 թուականը։
Պէյրութի սկաուտական շարժումը տակաւ կ’աճէր, կը բարձրանար եւ կը յառաջդիմէր թէ՛ քանակով եւ թէ՛ իր ենթաբաժիններով, որոնց գլխաւորը կազմեց փողերախումբը, որ նոր ոգեւորութիւն պատճառեց Միութեան անդամներուն և ժողովուրդին։ Եւ գրեթէ նոյն՝ 1938–39 թուականներէն սկսեալ, իրար ետեւէ, Հ.Մ.Մ.-եան սկաուտական միաւորներ կը կազմուին Ճիւնիի, Անդր-Նահարի, Համմանայի, Զահլէի, Պաալպէքի եւ Պէյրութի Մազրաա թաղին մէջ։
Ծանօթ. Քաղուած՝ Տիգրան Սարաֆեանի «Հայ մարմնամարզական միութեան պատմութեան հետքերով…» հատորէն, Լիբանան – 2007:
