Մինչ Լիբանան այսօր կը նշէ 2006-ի Յուլիսեան պատերազմի աւարտին 18-ամեակը, շատերու մօտ կայ այն համոզումը, թէ երկիրն ու տարածաշրջանը կը գտնուին նոյնքան, եթէ ոչ աւելի մեծ առճակատումի մը սեմին: Նշեալ տպաւորութեամբ հանդէս եկողները նշում կը կատարեն մէկ կողմէն Իսրայէլէն, միւս կողմէ Իրանէն եւ Հըզպալլայէն արձակուող սպառնալիքներուն, որոնց յաճախ կը միանան դաշնակից ուժեր՝ աւելի եւս խորացնելով լիբանանցիներուն ամէնօրեայ մտահոգութիւնները: Երէկ երեկոյեան, լիբանանեան լրատուամիջոցներ հաղորդեցին, որ Իրանի ու Հըզպալլայի հարուածները կը ձգձգուին՝ առիթ ընծայելով Իսրայէլի հետ անուղղակի բանակցութիւններու կայացումին: Նշեալ բանակցութիւններուն ընթացքին կ’առաջարկուի Դիմադրութեան ճակատի հարուածը փոխարինել Կազայի պատերազմի աւարտով:
Իսկ Իրանի «Մեհր» լրատու գործակալութիւնը հաղորդեց, որ զինուած ուժերը երկրի հիւսիսային շրջաններուն մէջ կը կատարեն լայնածաւալ զինավարժութիւններ:
Իսրայէլի պաշտպանութեան նախարար Եոաւ Կալանթ միւս կողմէ յայտնեց, որ իրենք ամէնօրեայ դրութեամբ մօտէն կը հետեւին Թեհրանէն ու Պէյրութէն կատարուող յայտարարութիւններուն եւ ըստ այնմ կը պատրաստուին բոլոր հաւանականութիւններուն՝ ներառեալ նախահարուած տալու հնարաւորութիւնը: Իսկ ընդդիմադիր առաջնորդ Պենի Կանց շեշտեց, որ «մենք գիտենք ինչպէս պիտի դիմանանք որեւէ յարձակումի պարագային, իսկ Իրանին ու Հըզպալլային վճարելիք գինը հսկայական պիտի ըլլայ»: Կանց միաժամանակ զգուշացուց Իսրայէլի մէջ քաղաքացիական պատերազմի բռնկումի հաւանականութենէն:
