Այս տարի մեր խօսնակª ՙԱրարատ՚ օրաթերթի 85-ամեակն է: ՙԱրարատ՚ը իմ քառասունվեց տարուան բարեկամս« ընկերս եւ լուրերու վստահելի աղբիւրս է:
ՙԱրարատ՚ սկսած եմ կարդալ հայերէն գիրերը ճանչնալ սկսած օրէս« սկզբնական շրջանին երեխայ էի, բառերու իմաստները չէի գիտեր, բոլոր կարդացածներս չէի հասկնար« իմ օգնականս մեր դրացի հնչակեան գործիչ պարոն Խորէն Այվազեանն էր: Մեզի համար պարոն Խորէնը լուրջ ծանր անձնաւորութիւն էր եւ ինչպէս ընդունուած էր ըսել ՙգրոց բրոց՚ մարդ էր:
11 տարեկանիս սկսած ՙԱրարատ՚ի հետ ծանօթութիւնս տարիներու ընթացքին աճեցաւ բարեկամութեան եւ հասաւ օր մը երբ դարձայ Լիբանանի Շրջանի Հնչակեան կուսակցութեան մամլոյ դիւանապետ: Փաստօրէն ՙԱրարատ՚ի քաղաքական ՙհովանաւորն՚ էի: Հոս աւելի մօտէն ծանօթացայ օրաթերթ հրատարակելու գործին տեսակաւոր դժուարութիւններուն:
Ամէն ինչի դժուարութիւնները շատ էին« բովանդակային« լեզուական« նիւթական« հրատարակչական« խմբագրական« վարչական« քաղաքական եւ շատ ուրիշ բաներ: Ամէն օր կարելի էր հանդիպիլ խոչընդոտի մը կամ սխալի մը կամ կանգնիլ տպարանի խափանումին առջեւ, որ պատճառ կ’ըլլար թերթը լոյս չտեսնելուն:
Այս բոլորին քաջածանօթ ըլլալով, գիտեմ ինչ կը նշանակէ օրաթերթ պահելը 85 տարի շարունակ, դիմակայելով ֆիզիքական եւ կեանքի սպառնալիքներ« խմբագրատան պայթեցում« քաղաքական եւ այլազան ճնշումներ:
Օրաթերթ պահելը ամէն մարդու գործը չէ« քանի որ հաւատքի գործ է, նուիրական աշխատանք է եւ հայապահպանութեան կարեւոր սիւներէն մէկն է: Այս գործը ընելու համար գաղափարին հանդէպ հաւատք կ՛ուզէ« նուիրում կը պահանջէ եւª ազգային բարձր գիտակցութիւն:
Վարձքերնիդ կատար, ընկերներ, շնորհաւոր ըլլայ առաջին 85-ամեակը: Դէպի նոր 85 ամեակներ:
