– Ալիսիա Գուրգէնի Կիրակոսեան՝ հայ բանաստեղծուհի, ծնած է 1936 թուականի Յուլիսի 13-ին, Արժանթինի Քորտոպա քաղաքը։ Ան երկար տարիներու ընթացքին գրականութեան մէջ դարձած է սպանախօս հայ ձայն մը՝ ճանչուած ոչ միայն իբրեւ բանաստեղծուհի, այլ նաեւ իբրեւ թատերագիր, գրական տեսաբան եւ լեզուամտածողութեան նորարար։ Աւարտած է Պուէնոս Այրեսի համալսարանի իրաւաբանական բաժինը, սակայն կեանքը նուիրած է արուեստին ու գրականութեան։ Տասը տարի եղած է թատերական դերասանուհի, մինչեւ 1968 թուականին մշտական բնակութեան անցած է Լոս Անճելըս։ Ան եղած է Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու Սպանախօս գրողներու միութեան պատուոյ նախագահ եւ 2007 թուականին արժանացած է Հայաստանի Գիտութիւններու ազգային ակադեմիայի պատուոյ դոկտորի կոչման։ 1969 թուականին հիմնած է sogenannte բանաստեղծական շարժում մը, որուն տեսութիւնը հրատարակած է սպաներէն, հայերէն եւ անգլերէն՝ 1992 թուականին։
– Իր բանաստեղծական առաջին գիրքը՝ «Մէկ օրուան մէջ հինգ ձայն», հրատարակուած է 1966-ին։ Հայ ընթերցողին համար ան դարձած է ծանօթ 1967-1971 թուականներուն, երբ բանաստեղծ Վահագն Դաւթեանի փայլուն թարգմանութեամբ լոյս տեսած է իր «Արմատ եւ էութիւն» գիրքը (սպաներէնէ թարգմանուած), որ 1972-ին վերահրատարակուած է սփիւռքահայութեան համար։
Այնուհետեւ լոյս տեսած են այլ ժողովածուներ, այդ շարքին՝ «Հայաստանեան ապրումներ» (1970), «Բանաստեղծութիւններ» (1972), ինչպէս նաեւ «Պետրօ Ամոր» փիեսը (1969), որ ներկայացուած է Պուէնոս Այրեսի «Փայրօ» թատրոնին մէջ։
Կիրակոսեան բազմիցս այցելած է Խորհրդային Հայաստան եւ գրած՝ «Նամակ առ Հայաստան» վերնագրով բանաստեղծութիւնը։
– Ալիսիա Կիրակոսեան մահացած է 2014 թուականի Մայիսի 22-ին, Լոս Անճելըսի մէջ։ Անոր անունը կը մնայ իբրեւ կամուրջ հայ սպանախօս եւ միջազգային գրականութիւններուն միջեւ։
– Պարգեւներ եւ Մրցանակներ.-
1) Խաչատուր Աբովեանի անուան գրական մրցանակ
2) Մովսէս Խորենացիի Մետալ (2012)
3) ՀՀ ԳԱԱ Պատուոյ Դոկտոր (2007)
