Կիրակի, 18 Սեպտեմբերին, կիպրահայ գաղութին հետ մասնակցեցայ ժողովրդային հաւաքին, ի զօրակցութիւն հայոց բանակին: Հաւաքը տեղի ունեցաւ Կիպրոս-Հայաստան բրեկամութեան այգիին մէջ, Նիկոսիա:
Շատ քաջալերական էր տեսնել եթէ մէկ կողմէ երիտասարդներ եւ չափահասներ, բայց նոյնքան նաեւ պատանիներ:
Շատ դժուար եւ մարտահրաւէրներով լեցուն օրերու մէջ ենք որպէս հայկական իրականութիւն: Եթէ մեր մտքերուն եւ սրտերուն մէջ կայ մտահոգութիւն, անորոշութիւն, բայց նոյնքան նաեւ տրտմութիւն: Տրտմութիւնը մեր քաջարի երիտասարդ տղոց նահատակութիւնն է: Իսկ անորոշութիւնը՞…: ՙԼինելու եւ չլինելու՚ պատերազմին մէջ ենք…:
Եթէ մէկ կողմէ կը հետեւէի Սրբազան Հօր եւ պետական ներկայացուցիչի պատգամներուն, բայց նոյնքան նաեւ կը նայէի չորս կողմս: Կը դիտէի մանաւանդ մեր պատանիները: Անոնք մէկ կողմէ հպարտօրէն կը ծածանէին հայկական դրօշակը եւ միւս կողմէ` պաստառներ: Եւ այս բոլորին մէջէն տեսայ մէկ իրականութիւնը£ ԿԱՄՔԸ…
Հայուն պատմութիւնը միշտ ալ լեցուն եղած է տագնապներով: Կարծէք տագնապները ՙկարաւանի՚ մը նման, մէկ-մէկ, մեր ետեւէն եկած են մեր կեանքին ընթացքին: Բայց այդ բոլոր տագնապներուն մէջէն մենք ցոյց տուած եւ դրսեւորած ենք մէկ իրականութիւն: Ապրելու կամքը:
Մենք ազգ մըն ենք որ ունեցած է եւ տակաւին քաղաքակրթութիւն մը, որ հազարամեակներու վրայ երկարած սատարած է միջազգային եւ համամարդկային կեանքերու յառաջխաղացքին: Մեր պատմութեան բոլոր տագնապներուն մէջէն դրսեւորած ենք կամք եւ վերածած զայն ապրող իրականութեան: Ապրած ենք ոչ թէ աննպատակ, այլ` նպատակասլաց: Իսկ նպատակը: Կեանքը կերտել եւ զայն ապրիլն է: Եթէ ապրած ենք ու տակաւին որպէս հայ ժողովուրդ, բայց նաեւ բաժնեկցած զայն համամարդկային իրականութեանը մէջ:
Այսօր, այս հաւաքին ընթացքին, ես նորէն տեսայ այս կամքը: Կամքը հայ պատանիին, երիտասարդին եւ չափահասին: Իմ եւ մեր բոլորին կամքը: Եթէ մեր հայ քաջարի բանակին տղաքը կը կռուին եւ կը նահատակուին, քանի կ՛ուզեն ամուր պահել հայուն ապրելու կամքը:
Եւ այս ապրելու կամքով մենք պիտի դուրս գանք այս անգամ ալ այս ճգնաժամէն, որքան որ այս ճգնաժամը ՙմահուան շուքի ձորի՚ մէջէն քալելու իրականութիւնն է: Այս կամքը մեզ զօրաւոր պահած է (ու տակաւին այսօր պիտի ընէ նոյնը)ª որ ՙչարէն չվախնանք՚:
Բայց այսօրը ունի նաեւ պարտականութիւն եւ պարտաւորութիւն:
Այս ճգնաժամէն դուրս պիտի գանք ՙբոլորս՚ եւ ՙմիասին՚: Իսկ բոլո՞րս եւ միասի՞ն: Ես, դուն եւ իւրաքանչիւր հայ: Բոլորս եւ միասին:
Մեր հայ բանակին եւ անոր նահատակ տղոց արեան կանչն է այս:
Հայուն ապրելու կամքը:
Յարգանք մեր հայ բանակին եւ անոր իւրաքանչիւր կռուող թէ նահատակ քաջամարտիկներուն£
Ապրինք եւ (վեր)ստեղծենք հայուն ապրելու այս կամքը:
Ապրելու կամքը…: Բոլորս եւ Միասին:
ԴՈԿՏ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
