ԱՐԵՒՄՏԵԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՈԴԻՍԱԿԱՆԸ
ԽԱ. ՄԱՍ
Այս շարքով պիտի շարունակենք ներկայացնել Արեւմտեան Հայաստանի հարցին վերաբերող պատմութեան ծալքերը ու անոնց վերլուծումը: Ներկայացնելէ ետք փանթուրքիզմ շարժումի հիմնադիրները« որոնք մեծամասնութեամբ սիոնիստ հրեաներ էին« պիտի շարունակենք ներկայացնել թէ որոնք հովանաւորեցին փանթուրքիզմը եւ ինչ նպատակներու համար:
Եթէ Սիոնիզմին եւ միջազգային գաղութատիրութեան համար Հայաստանի որպէս պետութիւն վերացումը կարեւոր է« Թուրքիոյ համար կենսական է: Այսինքն« բացի Թուրքիայէն, միւս բոլորին համար Հայաստանի վերացումը իրենց ծաւալողական ծրագիրի իրականացման ճամբան խոչընդոտող գոյութեան մը վերացումն էր միայն« մինչդեռ Թուրքիոյ համար Հայաստանի վերացումը ծաւալողական նշանակութիւն ունենալէ առաջ եւ աւելիª իր սեփական լինելիութիւնը երաշխաւորելու նշանակութիւնը ունի…: Որովհետեւ« այն աշխարհագրական տարածութիւնը« որ այսօր ՙԹուրքիա՚ կը կոչուի« որպէս այդպիսին գոյութիւն չունէր մինչեւ Լօզանի դաշնագիրի կնքումի թուականը…(1923)« երբ Օսմանեան կայսրութեան անդամահատումը կազմակերպող Անթանթի գաղութատիրական տէրութիւնները« հայերու« յոյներու« արաբներու եւ քիւրտերու դէմ դաւաճանելով« պատռտեցին իրենց իսկ յաղթանակը նշանաւորող Սեւրի դաշնագիրը« եւ ճանաչում շնորհեցին Թուրքիոյ ներկայ սահմաններուն« որոնց մէջ ապրեր ու քաղաքակրթութիւն կերտեր էին ոչ-թուրք ժողովուրդները:
(Շարունակելի)
Աղբիւր ՙՍիոնիզմի եւ Բանթուրքիզմի Առնչութիւնները՚« Մեթր Գ. Տէրտէրեան« 1990
