Յետոյ Ալմիտրա դարձեալ խօսեցաւ եւ ըսաւ.
Տէր, ամուսնութի՞ւնը ինչ է։
Եւ ան պատասխանեց, ըսելով․
Միասին ծնած էիք եւ յաւիտեանս միասին պիտի ըլլաք,
Միասին պիտի ըլլաք, երբ մահուան սպիտակ թեւերը տարտղնեն ձեր օրերը,
Այո՛, միասին պիտի ըլլաք նոյնիսկ Աստուծոյ լուռ յիշողութեան մէջ,
Բայց ձեր միասնութեան մէջ թող միջոցներ ըլլան:
Եւ թող երկինքի հովերը ձեր միջեւ պարեն։
Սիրեցէ՛ք զմիմեանս, բայց սէրը կապտումի մի՛ վերածէք,
Այլ, ձեր հոգիներուն ափերուն միջեւ, սէրը շարժուն ծով թող ըլլայ,
Լեցուցէ՛ք իրարու բաժակները, բայց միեւնոյն բաժակէն մի՛ խմէք,
Զիրար կերակրեցէ՛ք, բայց միեւնոյն նկանակէն մի ուտէք,
Երգեցէ՛ք ու պարեցէ՛ք միասին եւ ուրախ եղէք, բայց թող իւրաքանչիւրդ առանձին ըլլայ,
Ինչպէս որ վինին լարերը առանձին են, թէեւ միեւնոյն երաժշտութեամբ կը թրթռան։
Տուէ՛ք ձեր սիրտերը, բայց ոչ պահ դնելու ձեւով,
Որովհետեւ միայն Կեանքի ձեռքը կրնայ ձեր սիրտերը պարփակել,
Եւ միասին կանգնեցէ՛ք, բայց ոչ իրարու շատ մօտ,
Որովհետեւ տաճարին սիւները իրարմէ անջատ կը կանգնին
Եւ կաղնին ու մշկենին իրարու շուքին մէջ չեն աճիր։
Ժըպրան Խալիլ Ժըպրանի «Մարգարէն» հատորէն, հրատարակութիւն ՀԵՀՈՄ-ի, Անթիլիաս 1983
